De meest waardevolle lessen die we onze kinderen kunnen leren, gaan over de momenten die we moeilijk of zelfs pijnlijk vonden 💔
Zo sprak ik een 94-jarige vrouw op haar sterfbed. We praatten over de lessen die het leven haar geleerd had. Verbitterd, was het eerste woord dat in mij opkwam. De Tweede Wereldoorlog, jappenkampen, een ongelukkige jeugd en huwelijk, een verloren kind.
Keer op keer verdrietigheden.
Keer op keer teleurgesteld.
Maar ook keer op keer weer doorgegaan.
Dan vraag je je wellicht af, maar HOE vertel ik dit dan aan kinderen?
Allereerst op een manier die passend is bij de persoon. Het bijzondere aan deze vrouw was dat ze heel erg van tuinieren hield 🌿. Ze had een diepgewortelde liefde voor de natuur. En zo vertellen we haar verhaal:
__________
Er was eens een bijzondere vrouw. Opvallend, statig en sterk, met een diepgewortelde liefde voor de natuur.
Die liefde was wederzijds. Zo plantte de natuur twee bloemenzaadjes in haar. Een was een roze roos. Symbool voor liefde en schoonheid. De ander was een Japanse anemoon. Een bloem met vele gezichten. Allereerst ondernemend en het bloeit bloem, na bloem, na bloem. Altijd vooruit willen kijken. Maar het is ook een voorteken dat er iets gaat komen. Het zegt dat je op je hoede moet zijn.
Al tijdens haar vroege jeugd, begint de roos bij gebrek aan liefde te verwelken🥀 De Tweede Wereldoorlog, een ongelukkige jeugd en huwelijk, een verloren kind. Keer op keer valt er na elke verdrietigheid weer een blaadje af. Maar de anemoon bleef maar bloemen en zo wilde de vrouw er toch nog het beste van maken.
De liefde vond haar weg door het contact met de natuur te blijven opzoeken 🌿 In het tuinieren kreeg ze de liefde terug die ze erin stopte. In de prachtige tuinen die ze creëerde, droomde ze over betere tijden. Weg van alle verdrietigheden.
En toch is de Japanse anemoon nog niet uitgebloeid. Maar zij wel. Voorzichtig maakt ze zich los van de anemoon en plant die in de tuin. Zo zou deze altijd kunnen doorbloeien, ook als zij straks slechts een herinnering zou zijn.
Een herinnering aan een vrouwelijke en verzorgde vrouw, die ook heel stoer was. Zij stapte altijd naar voren, omdat naar voren voor haar de enige weg was. Haar gezicht straalt kracht uit, was misschien zelfs een beetje hard, maar een kleine glimlach liet weten dat ze zorgzaam was.
‘Look forward to the future and don’t forsake the ones you love. Something new is always around the corner, no matter how dark things might look right now.’